دکتر ایرانی DoctorIrani | بررسی و تحلیل مسائل پزشکی روز دنیا و مشاوره تخصصی
تاریخ انتشار:
اورتریت یک بیماری است که در آن مجرای ادرار، یعنی لوله‌ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن منتقل می‌کند، دچار التهاب و تحریک می‌شود. علاوه بر ادرار، مایعات دیگری مانند منی نیز از مجرای ادرار مرد عبور می‌کنند. این بیماری با عفونت دستگاه ادراری (UTI) تفاوت دارد. به طور خاص، اورتریت التهاب مجرای ادرار است، در حالی که UTI به عفونت مجاری ادراری اشاره دارد. برای آگاهی از ادامه مقاله و دریافت جدیدترین اطلاعات، با وب سایت دکتر ایرانی همراه باشید.
علائم التهاب مجاری ادراری
التهاب مجاری ادراری می‌تواند در زنان و مردان علائم متفاوتی ایجاد کند. مردانی که به اورتریت (التهاب مجاری ادراری) مبتلا هستند ممکن است با نشانه‌های زیر مواجه شوند:
- احساس سوزش هنگام ادرار کردن
- خارش یا سوزش اطراف دهانه آلت تناسلی
- وجود خون در ادرار یا مایع منی
- ایجاد زخم در مجرای ادراری
- ترشح از آلت تناسلی
در زنان، علائم التهاب مجاری ادراری شامل موارد زیر است:
- نیاز مکرر و فوری به دفع ادرار
- ناراحتی و درد هنگام ادرار کردن
- سوزش یا تحریک در دهانه مجرای ادرار، یا زخم در این ناحیه
- ترشحات غیرطبیعی واژن که ممکن است همراه با علائم ادراری ظاهر شود
التهاب مجاری ادراری زنان
عفونت‌های مجاری ادراری، نوعی عارضه هستند که ممکن است در هر بخش از دستگاه ادراری تأثیر بگذارند و به عنوان یکی از مشکلات شایع سلامت، سالانه میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهند. زنان نسبت به مردان بیشتر مستعد ابتلا به این نوع عفونت‌ها هستند. عفونت‌های ادراری در زنان می‌توانند شامل عفونت کلیه، مثانه یا مجرای ادرار باشند. اگرچه این وضعیت همیشه خطرناک نیست، اما در برخی موارد ممکن است به مشکلات جدی‌تر مانند عفونت کلیه منجر شود.
سیستیت عفونی، رایج‌ترین نوع عفونت مجاری ادراری است که به دلیل رشد باکتری‌ها در مثانه ایجاد می‌شود. پیلونفریت یا عفونت کلیه معمولاً در اثر صعود باکتری‌ها از دیگر قسمت‌های دستگاه ادراری رخ می‌دهد و اورتریت باعث التهاب مجرای ادرار می‌شود. از این رو تشخیص به موقع و اقدام به درمان مناسب نقش مهمی در پیشگیری از عوارض احتمالی این بیماری دارد.
التهاب مجاری ادراری دختران نوجوان
عفونت ادراری در دختران از جمله مشکلات شایعی است که می‌تواند خطرات قابل‌توجهی برای سلامت آنان به همراه داشته باشد. این نوع عفونت که منشأ میکروبی دارد، قادر است هر بخش از دستگاه ادراری از جمله کلیه‌ها، مثانه و مجاری ادراری را تحت تأثیر قرار دهد. از آنجا که زنان، به‌ویژه دختران، بیشتر از مردان در معرض ابتلا به این بیماری هستند، رعایت اقدامات پیشگیرانه امری ضروری به نظر می‌رسد.
توصیه می‌شود بانوان برای پیشگیری و تشخیص به‌موقع این بیماری به‌طور منظم آزمایشات مرتبط را در آزمایشگاه‌های معتبر پاتوبیولوژی مانند آزمایشگاه نارون انجام دهند تا احتمال بروز مشکلات جدی کاهش یابد.
علت التهاب مجاری ادراری دختران
عفونت ادراری زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ادراری توسط میکروب‌ها آلوده شود. به‌طور معمول، ادرار خود یک محیط استریل است که از آب و مواد زائد بدن تشکیل شده و به وسیله کلیه‌ها و مجاری ادراری دفع می‌شود. این مشکل زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها از بیرون وارد مجاری ادراری شوند و منجر به التهاب و عفونت شوند. به‌خصوص در بانوان و دختران، پس از ابتلا به عفونت ادراری، علائم متعددی ممکن است ظاهر شوند که شدت آنها به مرحله پیشرفت بیماری در بدن بستگی دارد. از جمله این علائم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- احساس سوزش هنگام دفع ادرار
- تکرر شدید ادرار
- نیاز مکرر به دفع ادرار
- درد در پهلو، شکم یا لگن
- احساس فشار در ناحیه تحتانی لگن
- تیره و کدر شدن رنگ ادرار
- وجود خون در ادرار
- بوی نامطبوع ادرار
- درد هنگام رابطه جنسی
- ناراحتی یا درد واژنی
در صورتی که برخی یا تمام این علائم را مشاهده کردید، توصیه می‌شود فوراً به یک آزمایشگاه مراجعه کنید تا با انجام آزمایش‌های مربوطه، علت بیماری به‌سرعت تشخیص داده شود و فرآیند درمان آغاز گردد.
علت التهاب مجاری ادراری
به طور کلی، التهاب مجاری ادراری اغلب ناشی از عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی است. باکتری‌ها رایج‌ترین علت این نوع التهاب هستند و همان باکتری‌هایی که منجر به عفونت مثانه و کلیه می‌شوند، می‌توانند پوشش داخلی مجرای ادرار را نیز آلوده کنند. علاوه بر این، برخی از باکتری‌های طبیعی موجود در ناحیه تناسلی در صورت ورود به دستگاه ادراری ممکن است التهاب مجاری ادراری ایجاد کنند.
طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، از جمله باکتری‌های مرتبط با اورتریت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: نایسریا گونوره کلامیدیا تراکوماتیس انواع مختلف مایکوپلاسماهای موجود در ناحیه تناسلی پاتوژن‌ها عوامل بیولوژیکی هستند که منجر به انتقال بیماری می‌شوند. همان پاتوژن‌هایی که عامل بیماری‌های مقاربتی هستند، می‌توانند عامل التهاب مجاری ادراری نیز باشند.
این پاتوژن‌ها شامل باکتری‌هایی هستند که موجب سوزاک شده و همچنین انگلی که تریکومونیازیس ایجاد می‌کند. علاوه بر مواردی که ذکر شد، برخی ویروس‌ها نیز می‌توانند باعث التهاب مجاری ادراری شوند. این ویروس‌ها شامل ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) و سیتومگالوویروس (CMV) هستند.
انواع التهاب مجاری ادراری
التهاب مجاری ادراری یا اورتریت به گروه‌های مختلفی تقسیم می‌شود که بر اساس علل زمینه‌ای آن دسته‌بندی می‌شوند. یکی از تقسیم‌بندی‌های رایج این بیماری شامل اورتریت گونوکوکی و غیر گونوکوکی است. اورتریت گونوکوکی به واسطه نوعی باکتری ایجاد می‌شود که عامل بیماری سوزاک بوده و حدود ۲۰ درصد موارد اورتریت را به خود اختصاص می‌دهد.
در مقابل، اورتریت غیر گونوکوکی شامل التهاب ناشی از عوامل عفونی دیگر غیر از سوزاک است. از میان این عوامل، کلامیدیا به عنوان یکی از شایع‌ترین علل شناخته می‌شود. همچنین دیگر بیماری‌های مقاربتی نیز ممکن است در ایجاد این نوع التهاب نقش داشته باشند. با این حال، گاهی تحریک مجاری ادراری می‌تواند به دلایلی غیر مرتبط با بیماری‌های منتقله جنسی (STI) رخ دهد.
تشخیص التهاب مجاری ادراری
برای تشخیص التهاب مجاری ادراری، پزشک ابتدا درباره وجود یا عدم وجود علائم از شما پرس‌وجو می‌کند. همچنین ممکن است ناحیه تناسلی را از نظر وجود ترشحات، حساسیت، زخم‌ها و علائم مرتبط با بیماری‌های مقاربتی (STI) بررسی کند. این بررسی به پزشک در تشخیص ابتدایی التهاب مجاری ادراری کمک می‌کند. علاوه بر این، احتمال دارد آزمایش‌هایی برای تحلیل نمونه ادرار یا سواب گرفته‌شده از مجرای ادرار یا ناحیه واژن تجویز شود.
اگر پزشک به یک بیماری مقاربتی خاص مشکوک باشد، آزمایش‌هایی جهت تأیید یا رد آن احتمال انجام می‌گیرد. همچنین ممکن است برای بررسی بیماری‌های مقاربتی دیگر مانند HIV و سیفلیس، انجام آزمایش خون الزامی باشد. بسته به فرآیند پزشک و عملکرد آزمایشگاه، نتایج معمولاً پس از چند روز در دسترس خواهد بود. این امر به پزشک امکان می‌دهد تا درمان التهاب و خارش مجاری ادراری را در اسرع وقت آغاز کرده و اطلاع دهد که آیا نیاز به آزمایش و درمان برای شریک زندگی شما نیز وجود دارد یا خیر.
درمان التهاب مجاری ادراری
درمان التهاب مجاری ادراری معمولاً با استفاده از یک دوره آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضد ویروسی انجام می‌شود. برخی از داروهای رایج برای تسکین خارش و کاهش التهاب مجاری ادراری عبارت‌اند از:
- آزیترومایسین، آنتی‌بیوتیکی که غالباً به صورت یک‌بار مصرف تجویز می‌شود.
- داکسی‌سایکلین، آنتی‌بیوتیکی خوراکی که معمولاً دو بار در روز به مدت هفت روز مصرف می‌شود
- اریترومایسین، آنتی‌بیوتیکی که به شکل خوراکی چهار بار در روز به مدت هفت روز مصرف می‌گردد.
- افلوکساسین، آنتی‌بیوتیکی خوراکی که معمولاً دو بار در روز به مدت هفت روز توصیه می‌شود.
- لووفلوکساسین، آنتی‌بیوتیکی خوراکی که در اکثر موارد یک بار در روز به مدت هفت روز مصرف می‌شود.
در صورتی که عامل عفونت یک بیماری مقاربتی باشد، آزمایش و درمان همه شرکای جنسی ضروری است تا از شیوع بیشتر و عفونت مجدد جلوگیری شود. حتی ممکن است چند روز پس از شروع درمان علائم بهبود یابند، اما باید دوره درمان طبق تجویز پزشک کامل شود.
ناتمام گذاشتن درمان ممکن است موجب تشدید بیماری شود. افرادی که به این نوع التهاب مبتلا هستند باید پس از تکمیل درمان دارویی خود و پس از اتمام درمان شریک زندگی‌شان، حداقل یک هفته پیش از ازسرگیری فعالیت جنسی صبر کنند. برخی داروها ممکن است با داروهای درمان التهاب مجاری ادراری تداخل داشته باشند، که شامل موارد زیر است:
- داروهای رقیق‌کننده خون
- داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری‌های قلبی عروقی
- داروهای کنترل‌کننده تشنج
داروی التهاب مجاری ادراری
برای درمان التهاب یا عفونت مجاری ادراری، معمولاً از آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌شود. برخی از این داروها که به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند شامل تری متوپریم-سولفامتوکسازول، نیتروفورانتوئین، سیپروفلوکساسین و آموکسی سیلین-کلاوولانات هستند. در موارد خاص، ممکن است از مسکن‌ها برای تسکین درد و کاهش سوزش هنگام ادرار نیز استفاده شود. علاوه بر داروهای شیمیایی، برخی محصولات گیاهی مانند عصاره کرن‌بری نیز می‌توانند در کاهش علائم و پیشگیری از عود عفونت‌های ادراری نقش موثری داشته باشند. آنتی‌بیوتیک‌های رایج:
- تری متوپریم یا سولفامتوکسازول
این دارو که با نام کوتریموکسازول شناخته می‌شود، ترکیبی از دو آنتی‌بیوتیک است و اثر هم‌افزایی آن عملکرد موثری در مقابله با باکتری‌های عامل عفونت دارد. معمولاً به عنوان اولین انتخاب برای درمان عفونت‌های ادراری تجویز می‌شود.
- نیتروفورانتوئین
این آنتی‌بیوتیک از طریق آسیب رساندن به DNA باکتری‌ها جلوی تکثیر آنها را می‌گیرد و عمدتاً برای درمان عفونت‌های ساده و بدون عارضه به کار می‌رود.
- سیپروفلوکساسین
متعلق به دسته فلوروکینولون‌ها بوده و برای عفونت‌های پیچیده یا موارد مقاوم به درمان با آنتی‌بیوتیک‌های دیگر مناسب است.
- آموکسی سیلین یا کلاوولانات
این داروی ترکیبی که شامل دو آنتی‌بیوتیک است، برای درمان انواع گوناگون عفونت‌ها از جمله عفونت‌های مجاری ادراری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- سفتریاکسون
به عنوان یک آنتی‌بیوتیک سفالوسپورینی، این دارو معمولاً در موارد پیچیده‌تر، مانند زمانی که عفونت به کلیه‌ها نفوذ کرده باشد، تجویز می‌شود. تشخیص دقیق و مشاوره پزشک برای انتخاب بهترین روش درمانی همیشه ضروری است.
⏬مقالات پیشنهادی⏬
👏👏👏