روماتیسم عصبی چیست

التهاب ناشی از این بیماری مفصلی می‌تواند به بروز مشکلات دیگری نیز منجر شود. بسیاری از افراد مبتلا به روماتیسم با عارضه‌ای مواجه می‌شوند که بر اعصاب تأثیر می‌گذارد و باعث احساس گزگز، بی‌حسی و درد در اندام‌ها می‌شود. برای آگاهی از ادامه مقاله و دریافت جدیدترین اطلاعات، با وب‌ سایت دکتر ایرانی همراه باشید.

روماتیسم عصبی چیست

در بدن ما، اعصاب به عنوان یک سیستم حفاظتی، سیگنال‌های درد را شناسایی می‌کنند. به عنوان مثال، وقتی چیزی بسیار داغ را لمس می‌کنید، اعصاب سیگنال‌هایی به مغز ارسال می‌کنند تا شما را از خطر آگاه کنند و به شما اجازه دهند که دست خود را بردارید. با این حال، گاهی اوقات اعصاب به درستی عمل نمی‌کنند. در آرتریت روماتوئید، التهاب ناشی از این بیماری می‌تواند به اعصاب فشار وارد کند. تقریباً نیمی از افرادی که به آرتریت روماتوئید مبتلا هستند، با مشکلی به نام نوروپاتی محیطی مواجه می‌شوند که بر اندام‌های آن‌ها تأثیر می‌گذارد.

در واقع، روماتیسم می‌تواند به اعصاب محیطی که بخشی از سیستم عصبی محیطی هستند، آسیب برساند. این سیستم مسئول برقراری ارتباط بین مغز و سایر قسمت‌های بدن است. عوارض مختلف ناشی از روماتیسم می‌تواند منجر به بروز روماتیسم عصبی شود. با این حال، همه افرادی که دچار نوروپاتی محیطی هستند، به روماتیسم مبتلا نیستند و دلایل رایج دیگری نیز می‌توانند باعث بروز این عارضه شوند. اگر نوروپاتی محیطی ناشی از آرتریت روماتوئید باشد، به آن روماتیسم عصبی نیز گفته می‌شود.

علائم روماتیسم عصبی 

علائم روماتیسم در آرتریت نوروپاتیک ممکن است با درد معمولی و آسیب مفصل همراه نباشد. همچنین، نشانه‌هایی که هر فرد به دلیل روماتیسم عصبی تجربه می‌کند، بسته به اعصاب درگیر، می‌تواند متفاوت باشد. با این حال، شایع‌ترین علائم شامل موارد زیر است:

•  گرفتگی و اسپاسم
•  انقباض عضلانی
•  تحلیل یا از دست دادن عضلات
•  احساسات غیرواقعی
•  تشدید درد در شب
•  عرق کردن
•  حس سوزش یا گزگز در دست‌ها و پاها
•  حساسیت به لمس
•  تورم و گرمی مفاصل در یک سمت بدن
•  بی‌ثباتی مفصل
•  مشکلات در راه رفتن
•  تغییر شکل مفاصل
•  از دست دادن حس
•  محدودیت در دامنه حرکتی

در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، این علائم بیشتر بر روی دست‌ها و پاها تأثیر می‌گذارد. یکی از مشکلات شایع نوروپاتیک در این بیماران، سندرم تونل کارپال است که تقریباً ۱۰٪ از افراد مبتلا به RA را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

علت روماتیسم عصبی 

نوروپاتی محیطی می‌تواند به دلایل و عوامل مختلفی ایجاد شود. در صورتی که این عارضه ناشی از روماتیسم باشد، فشار و التهاب مزمن ناشی از این بیماری خودایمنی بر اعصاب محیطی، عامل اصلی بروز آن است. با گذشت زمان، فشار ناشی از تورم و التهاب می‌تواند به آسیب‌های مزمن و شدید عصبی و درد نوروپاتیک منجر شود. همچنین، ایسکمی عصبی ناشی از بیماری واسکولیت و داروهایی که برای درمان روماتیسم استفاده می‌شوند، مانند مسدودکننده‌های نکروز تومور، از عوامل اصلی نوروپاتی روماتوئید به شمار می‌آیند.

علاوه بر این، برخی عوامل خطر می‌توانند احتمال ابتلا به نوروپاتی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش دهند. به عنوان مثال، افزایش سن و درگیری طولانی‌مدت با روماتیسم، خطر ابتلا به نوروپاتی محیطی را بالا می‌برد. شدت بیماری روماتیسم نیز تأثیر مستقیمی بر احتمال بروز این عارضه عصبی دارد. در نهایت، به جز خود آرتریت روماتوئید، عواملی مانند دیابت، مصرف زیاد الکل، کمبود ویتامین، فعالیت‌های تکراری و سابقه خانوادگی نوروپاتی نیز می‌توانند خطر ابتلا را افزایش دهند.

تشخیص روماتیسم عصبی

در برخی موارد، به دلیل شدت علائم روماتیسم، ممکن است علائم نوروپاتی نادیده گرفته شوند. روماتولوژیست قادر است نوروپاتی روماتوئید را تشخیص دهد. تشخیص آرتریت نوروپاتیک نیازمند یک ارزیابی جامع است تا سایر بیماری‌هایی که می‌توانند علائم مشابهی ایجاد کنند، مانند نقرس، رد شوند.

پزشک ابتدا سوالاتی درباره سابقه بیماری و علائم بیمار مطرح می‌کند و سپس با انجام یک معاینه فیزیکی، وضعیت بیمار را بررسی می‌کند. برای ارزیابی عملکرد عصب، پزشک به بررسی رفلکس‌ها، هماهنگی، تعادل، قدرت و توانایی احساس چیزهایی مانند لمس یا دما می‌پردازد. همچنین ممکن است پزشک برای بررسی عوامل دیگری که می‌توانند موجب بروز این علائم شوند، آزمایشات خونی انجام دهد، به عنوان مثال، کمبود برخی ویتامین‌ها یا دیابت را بررسی کند.

در نهایت، تست‌های تصویربرداری مانند MRI یا اولتراسوند می‌توانند به بررسی دقیق‌تر اعصاب تحت فشار کمک کنند. در صورت نیاز به بررسی‌های تخصصی‌تر، پزشک ممکن است بیمار را به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد تا با انجام آزمایشاتی مانند تست هدایت عصبی و الکترومیوگرافی، به تشخیص دقیق‌تری از روماتیسم عصبی دست یابد.

درمان روماتیسم عصبی

روش‌های متعددی برای کاهش علائم بیماری و جلوگیری از آسیب‌های بیشتر به اعصاب وجود دارد. به‌طور کلی، درمان روماتیسم شامل مراحل زیر است:

• کاهش علائم
• جلوگیری از آسیب بیشتر به مفاصل
• بهبود عملکرد کلی مفصل
• درمان هرگونه بیماری زمینه‌ای

یکی از جنبه‌های کلیدی درمان روماتیسم عصبی، بی‌حرکت کردن و حمایت از مفاصل است. استفاده از وسایل ارتوپدی مانند بریس‌ها، آتل‌ها یا گچ‌ها به تثبیت و محافظت از مفاصل آسیب‌دیده کمک می‌کند و خطر آسیب‌های بیشتر را کاهش می‌دهد و روند بهبودی را تسریع می‌کند. همچنین، ممکن است فرد برای بهبود تحرک و کاهش فشار بر مفاصل به وسایل کمکی مانند عصا یا واکر نیاز داشته باشد.

•  درمان دارویی روماتیسم عصبی

درمان دارویی نقش حیاتی در برنامه درمانی روماتوئید نوروپاتی ایفا می‌کند. برای درمان نوروپاتی محیطی مرتبط با روماتیسم، ابتدا باید به مدیریت بیماری زمینه‌ای پرداخته شود. پزشکان ممکن است داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) یا سایر مسکن‌ها را برای کنترل درد، کاهش التهاب و بهبود عملکرد مفاصل تجویز کنند. همچنین، ممکن است مکمل‌های بیس فسفونات‌ها و کلسی‌تونین برای کاهش تحلیل استخوان توصیه شوند. داروهای ضد روماتیسمی اصلاح‌کننده بیماری نیز به منظور کاهش تأثیر روماتیسم بر اعصاب و جلوگیری از پیشرفت بیماری تجویز می‌شوند.

• کار درمانی

کار درمانی یکی از روش‌های مؤثر در درمان روماتیسم عصبی است که برای برخی بیماران با توجه به شدت علائم ضروری به شمار می‌آید. این نوع درمان می‌تواند به بیماران مهارت‌هایی را آموزش دهد تا بهتر با شرایط خود کنار بیایند و فعالیت‌های روزمره‌شان را بهبود بخشند.

• فیزیوتراپی

فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند با طراحی یک برنامه تمرینی مناسب برای هر فرد، عملکرد بیماران را ارتقا دهند. یک برنامه فیزیوتراپی مناسب می‌تواند به تقویت قدرت، ثبات و دامنه حرکتی مفاصل کمک کند. همچنین، فیزیوتراپیست‌ها ممکن است تمریناتی را برای حفظ سلامت مفاصل و کاهش عوارض جانبی پیشنهاد دهند.

 درمان خانگی روماتیسم عصبی

برای درمان خانگی روماتیسم عصبی، می‌توان از روش‌هایی مانند تغییر سبک زندگی، ورزش منظم، استراحت کافی و تغذیه سالم بهره برد. همچنین، ماساژ درمانی و طب سوزنی به عنوان روش‌های سنتی می‌توانند به بهبود وضعیت بیماران کمک کنند. علاوه بر این، برخی درمان‌های گیاهی نیز به عنوان گزینه‌های خانگی برای روماتیسم عصبی مؤثر هستند که از جمله آن‌ها می‌توان به خواص ضدالتهابی زردچوبه، زنجبیل و دم‌نوش بابونه اشاره کرد.

عوارض روماتیسم عصبی

در روماتیسم عصبی، بسیاری از بیماران حس خود را از دست می‌دهند. این وضعیت می‌تواند باعث شود که آن‌ها از فشار بیش از حدی که به مفاصلشان وارد می‌شود، بی‌خبر باشند و در نتیجه، به دلیل استفاده مکرر از مفاصل، آسیب‌های جدی را تجربه کنند. سایر عوارض شایع ناشی از نوروپاتی محیطی شامل احساس گزگز در دست‌ها و پاها، از دست دادن حس لامسه یا حساسیت بیش از حد به لمس و ناتوانی در حرکت دادن دست‌ها و پاها است.

پیشگیری روماتیسم عصبی

آرتریت نوروپاتیک یک بیماری پیچیده است که بر مفاصل و اعصاب تأثیر می‌گذارد و می‌تواند منجر به بدشکلی و آسیب مفاصل، به ویژه در نواحی تحمل‌کننده وزن مانند پا و مچ پا شود. به همین دلیل، توصیه‌ای برای پیشگیری از آن وجود ندارد. با این حال، از آنجا که این بیماری ممکن است با برخی شرایط مانند دیابت تشدید شود، رسیدگی به علت زمینه‌ای نوروپاتی و کاهش التهاب می‌تواند از بروز آسیب‌های شدیدتر جلوگیری کند. مداخله زودهنگام، مدیریت مناسب و پیگیری منظم می‌تواند به کاهش آسیب مفاصل و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

سخن آخر

آرتریت نوروپاتیک یا روماتیسم عصبی نوع خاصی از آرتریت است که بر مفاصل و اعصاب تأثیر می‌گذارد. این بیماری باعث بروز ترکیبی از التهاب مفاصل و اختلال در عملکرد عصبی می‌شود. این وضعیت زمانی به وجود می‌آید که اعصابی که سیگنال‌های درد و اطلاعات حسی را به مفاصل منتقل می‌کنند، آسیب ببینند یا دچار اختلال شوند. به همین دلیل، افراد مبتلا به آرتریت نوروپاتیک ممکن است درد معمولی ناشی از آسیب یا التهاب مفصل را احساس نکنند.

⏬مقالات پیشنهادی⏬

میاستنی گراویس چیستروماتیسم عصبی چیسترومتاسیم دست چیست

مطالعه بیشتر